Czterdziestoletnia prokurator Dorota pije, by – jak sama mówi – „nie zwariować”. Zasłaniając się immunitetem, ukrywa wszystkie wykroczenia popełnione „pod wpływem”. Skutecznie pomaga jej w tym mąż, znany polityk. Będąca na studiach Magda lubi z kolei ostro imprezować, ale jednocześnie świetnie się uczy i ma dobrą pracę. W efekcie nikt nie dostrzega jej prawdziwego problemu. Dla szanowanej chirurg Teresy każdy pretekst jest dobry, żeby się napić. Alkoholu nie odmawia sobie nawet w pracy, w szpitalu dziecięcym, którego jest ordynatorem. Każda z trzech kobiet stąpa po kruchym lodzie, a wydarzenia, do których dojdzie, sprawią, że bardzo łatwo może się on pod nimi zapaść. Czy wspierane przez rodziny i przyjaciół bohaterki zdążą w porę pokonać własne demony? Podobnie jak miało miejsce w poprzednich filmach, Kinga Dębska nie traktuje swoich bohaterek z góry. Obrazując ich gehennę, nie stara się moralizować ani też na siłę szukać usprawiedliwień. Stara się być obiektywna, wykazując przy tym dużą empatię, której reżyserom często brakuje. Nie można też zapomnieć o przekonujących rolach Agaty Kuleszy, Marii Dębskiej i Doroty Kolak.