Pełnometrażowy debiut Jima Cummingsa, reżysera, scenarzysty i odtwórcy głównej roli, powstał w oparciu o jego krótki film i jest częściowo zainspirowany jedną z piosenek Bruce’a Springsteena. Głównego bohatera, Jima Arnaud, widzowie poznają w momencie, gdy ma wygłosić mowę pożegnalną na pogrzebie zmarłej matki. Wszystko jednak idzie nie tak: począwszy od tego, że ten małomiasteczkowy funkcjonariusz policji nie może ukryć łez i wzruszenia, poprzez to, że zaczyna opowiadać bardzo dziwaczne dygresje i anegdoty, aż do drobnej awarii sprzętu grającego jego dziesięcioletniej córki, który nie może odtworzyć ulubionej piosenki babci. Jakby tego było, kolejne dni nie przynoszą wcale ulgi i ukojenia, wszak Arnaud musi poradzić sobie z opieką nad sprawiającym problemy dzieckiem, bolesnym rozwodem, decyzją odnośnie tego, co zrobić ze studiem tanecznym matki i osobistymi zawirowaniami emocjonalnymi. Zdobywca Grand Prix Jury na ubiegłorocznym festiwalu SXSW Thunder Road urzeka ciepło-gorzkim klimatem, a przede wszystkim empatią i zrozumieniem, z jakim ukazana i zagrana jest główna postać. Cummings tworzy przy tym inteligentne, lecz niepozbawione cynicznych obserwacji studium męskości w dosłownym i metaforycznym kryzysie.