Akcja drugiego filmu irlandzkiej reżyserki Carmel Winters przenosi nas do lat 60. Główna bohaterka Frances bardzo szybko musiała stać się samodzielna, gdyż długi czas wychowywała się bez rodziców. Jej matka zmarła, gdy była jeszcze mała, podczas gdy ojciec trafił za kratki. Gdy mężczyzna wyszedł z więzienia dziewczyna była już niezależną nastolatką z jasnym planem na kolejne lata. Chciała boksować, by któregoś dnia stać się wielkim mistrzem, zupełnie jak jej idol, legendarny amerykański pięściarz Muhammad Ali. Na drodze do realizacji marzeń staje nie tylko pełne związanych z płcią stereotypów środowisko, w jakim Frances dorasta, ale też zdradzający słabość do alkoholu ojciec. Przekonany, że rola kobiety sprowadza się do bycia dobrą żoną i matką, podczas gdy walkę zostawić należy mężczyznom. Float Like a Butterfly to – wypisz, wymaluj – żeńska wersja znakomitego Billy’ego Elliota Stephena Daldry’ego. Uniwersalna historia o potrzebie walki o swoje marzenia i niełatwym przełamywaniu stereotypów. Na uwagę zasługuje świetna, bardzo intensywna kreacja Hazel Doupe w roli Frances.